dərd(i)-sər

is. <fars.> klas. Başağrısı, əziyyət, narahatlıq; qayğı, qeyd. Ey xuda, kim çəkər axırda gülabın bu gülün; Dərdisər dəfinə aləmdə bu dərman gülüdür. S. Ə. Ş.. // Dərd-qəm, qayğı, fikir. . . Başıma dolanan, dərd-sərimi dağıdan, viran könlümü gülüstan edən Ruqiyyə idi, Ruqiyyə. A. D.. Dərd(i)-sər çəkmək – narahatçılıq çəkmək, narahat olmaq. Biz almışıq arvad, olaq bəxtəvər; Almamışıq, gündə çəkək dərdi-sər. Ə. N.. <Çimnaz:> . . Baxanda deyirsən ki, dərd-sər çəkməyir, <Sona> arsızdır. . . Ə. Ə.. Dərd(i)- sər vermək – başağrısı vermək, əziyyət vermək, narahat etmək. . . Axır bu dəlixana söhbəti nə bir söhbətdi ki, bunun üstə özünüzə də, bizə də bu qədər dərd-sər verirsiniz? C. M.. Bir nəfər havadar və qəmxarım yoxdur, yenə sizə ümidvar olub da, dərd-sər verməyə cəsarət edirəm. M. Ə. S..